Verre Rien

1 Kiknie.
Een uptempo binnenkomer als muzikale ode aan onze manager Geert Decock, aka Kiknie. Die roepnaam draagt onze onmisbare man in de schaduw al meer dan dertig jaar. Niemand weet hoe hij aan die naam gekomen is. ‘Vroag het moar an Kiknie’ is een veel gehoorde zin op tournee. Waar spelen we vanavond? Is er daar parkeergelegenheid? Zal er veel publiek zijn? Hoeveel krijgen we betaald? Vraag het maar aan Kiknie.

2 Amoureux Solitaires.
Dit nummer uit 1980 stond al lang bovenaan De Dolfijntjes wensenlijst om gecoverd te worden. Amoureux Solitaires 2.0 is een vertraagde, doch feestelijke, opzwepende versie van de Franstalige hit uit Les années quatre-vingt. Kopie conform en met heel veel liefde voor Lio én voor de Franse punkband Stinky Toys van wie het nummer origineel is.

3 Moment.
Een lied dat ruikt naar Arctic Monkeys. Stevig en snedig. Over het niet meer weten waarin of waaruit. Over het verlangen naar dat ene lichtpuntje aan het eind van de spreekwoordelijke tunnel. Een nummer dat drijft op de energie van bas en drums. Het ritme pulseert op de stuwing van de trekzak en de sax krijgt een solo die niet zou misstaan op een vroeg album van Madness. One step beyond!

4 Storm.
Een donker nummer waarin de apocalyps nakende is. Je hoort blaffende keffers en het aantrekken van een warme, laffe wind. Aan gindse einder doemen zwarte wolken op. De stilte voor de storm is letterlijk voelbaar in de onheilspellende blazerssectie en het janken van Opbrouck naar de volle maan. Willaert en de andere Dolfijnen vormen een duivels mannenkoor dat de goden aanroept. Come to daddy, kom mor bie papa.

 5 Petit Requiem.
‘Petit Requiem’ is opgedragen aan alle mensen van goede wil. Niet in het minst aan Sandra Kim zelf. Het is een zalvend liedje over het lieve leven en de gevaren die om elke hoek loeren. De troost zit hem in het eindrefrein: ‘Quand on n’a pas ce que l’on aime, il faut aimer ce que l’on a’. Een citaat van Roger de Bussy-Rabutin (1618-1693). ‘Als men niet heeft wat men bemint, moet men beminnen wat men heeft’. Een waarheid als een koe in deze post-pandemische tijden.

Allez how!!

6 Dick.
Dick is de naam van onze drummer. De man aan het toestel, maar tegelijk ook de naam voor het mannelijk geslachtsdeel. In het Engels wordt Dick gebruikt als jongerentaal voor de penis. Dit kan tot gevolg hebben dat een e-mail ondertekend met Dick als spam behandeld wordt en dus niet aankomt of erger nog als grensoverschrijdend wordt gezien. Wij spelen enkel met Dick, onze teerbeminde drummer. In dit nummer zijn de Muppets nooit ver weg. De Muppets zijn van onschatbare waarde voor De Dolfijntjes.

7 Baby.
Onbedoeld en tegen wil en dank, de meest politieke track van het album. Geschreven tijdens de enige echte, historische ‘eerste lockdown.’ Over het verlangen naar een betere wereld, verlost van camera’s, verlost van diëten, verlost van gesloten cafés, verlost van zwart-wit denken, verlost van de preutsheid, verlost van de betutteling en verlost van de pizza Hawaï. Mogen wij zeggen dat wij in de trompetsolo een zweempje Hugh Masekela horen? Jazeker, wij mogen dat!

8 Monique.
Deze track is opgenomen bij het krieken van de dag. Alleen Opbrouck aan de vleugelpiano vergezeld van de blazerssectie Fernández en Demaeseneer. De schouwburg van Kortrijk was in een diepe slaap en zijn herderkens lagen her en der verspreid in hangmatten en op slaapmatjes te genieten van een korte rustpauze. Een enkeling hield de wacht op de binnenkoer bij het kampvuur in het gezelschap van vriend Jägermeister.

Het lied gaat over voltooid verleden tijden, over Monique met haar heup van plastiek, over Roger de broer van André en, vooruit, ook over de opwarming van de aarde. Het zijn rare tijden.

9 Wit Konin.
Een wit konijn langs de kant van de weg zien zitten, is uiterst zeldzaam. Zeker bij nacht. De track is een suite voor deze witte pluizenbol die als een sjamaan alles en iedereen observeert bij volle maan. Wat denkt dat wit konijn? Zit het langoortje met veel vragen? Is het de weg kwijt? De Dolfijntjes zoeken naar een antwoord op deze existentiële vragen in een meeslepende song waaruit een pathos spreekt die ergens in de verte doet denken aan een mantra van de Hare Krishna. Spiritual Dolphins in da house! Hare Rama!!

10 Verre Rien.
De titeltrack is een onvervalste West-Vlaamse meestamper. Een anti-drinklied. Eentje dat wijst op de geneugten maar ook de gevaren van alcoholgebruik. Met rugdekking van de nachtegaal der nachtegalen Astrid Stockman die het nummer een gouden sopraanglans geeft. Een track die start als traditionele Scottish en uitmondt in een psychedelische Sun Ra Trance Dance. Dolfijntjes meets Daft Punk maar dan volledig analoog gespeeld. Elke baslijn, elke drumpartij, elke soundbite live opgenomen.